Sabırsız Sincap Kıpır ve Sabrın Gücü: Eğitici Çocuk Masalı

Ormanın en hızlı, en telaşlı sincabı Kıpır, bir gün Bilge Baykuş'tan özel bir tohum buldu. Bilge Baykuş ona, "Bu tohum, ormanın en güçlü ağacının tohumudur, Kıpır. Ama onu büyütmek için özel bir sihire ihtiyacın var," dedi. Kıpır heyecanla zıpladı. "Sihir mi? Harika! Hangi sihirli sözcüğü

söylemeliyim? 'Abrakadabra' mı?" diye sordu.

Hemen toprağa küçük bir çukur açtı, tohumu ekti ve üzerini dikkatle kapattı. Sonra kollarını kavuşturup beklemeye başladı. Bir dakika geçti. "Hadi büyü!" dedi. Beş dakika geçti. Kıpır yerinde duramıyordu. "Neden büyümüyorsun?" diye toprağı hafifçe eşeledi. Güneş batmaya yaklaşırken Kıpır o kadar sıkılmıştı ki, "Bu tohum kesinlikle bozuk!" diye bağırmaya karar verdi.

Bilge Baykuş'un Sabır Dersi

Tam o sırada Bilge Baykuş, kanatlarını sessizce çırparak yanına kondu. "Ne oldu, Kıpır? Sihri kullanmadın mı?" dedi. Kıpır somurttu. "Kullandım! 'Hadi büyü!' dedim ama işe yaramadı!" diye yakındı. Bilge Baykuş bilgece gülümsedi. "Ah, sevgili Kıpır. Bu tohumun sihri sözcüklerde değil, zamanda gizli. Adı 'Sabır'dır," dedi.

Kıpır 'sabır' kelimesini hiç sevmezdi. Sabretmek, beklemek demekti ve Kıpır beklemekten nefret ederdi. "Ama bu çok sıkıcı!" dedi. Bilge Baykuş, "En güzel şeyler, onlara zaman tanıdığımızda olur. Tıpkı bir kekin fırında yavaş yavaş pişmesi ya da bir tırtılın kelebeğe dönüşmesi gibi. Şimdi git, tohumuna biraz su ver ve ona ihtiyacı olan zamanı tanı," diye öğütledi.

Bekleyişin Tatlı Sürprizi

Kıpır, Bilge Baykuş'u dinlemeye karar verdi. Tamam, sıkıcı olabilirdi ama o güçlü ağacı görmek istiyordu. Tohumuna her gün biraz su verdi. Başka oyunlar oynadı, arkadaşlarıyla fındık topladı. Arada bir gelip tohuma bakıyordu ama artık 'hadi büyü' diye bağırmıyordu. Sadece bekliyordu.

Bir sabah uyandığında, tohumu ektiği yerde minicik, parlak yeşil bir filiz gördü. Kıpır'ın gözleri parladı! Sihir işe yaramıştı! Günler haftaları, haftalar ayları kovaladı. Kıpır sabretmeyi öğrendikçe, o küçük filiz de büyüdü. Önce küçük bir fidana, sonra da gökyüzüne uzanan, güçlü dalları olan genç bir meşe ağacına dönüştü. Artık Kıpır'ın en sıcak günlerde dinlenebileceği harika bir gölgesi vardı.

Kıpır, o gün en büyük sihrin hızlanmak değil, doğru zamanı sabırla beklemek olduğunu öğrendi. Çünkü en güçlü ağaçlar ve en güzel çiçekler bile, küçücük